Sayfa Sayısı: 445
Yayınevi: Artemis
1. Baskı: 2009
OKSİJEN
“… bir komplikasyon oluştu.”
Öncelikle,
yazarımız bir anestezi uzmanı ve kitap da anestezi uzmanı olan Marie’yi
anlatıyor. Bu yüzden birçok tıbbi terim var ama hiçbiri rahatsız edecek derecede
değil.
Carol Cassella,
ne kadar çok akıcı bir dille yazmış olsa da konu çok yavaş ilerliyor. İtiraf
etmeliyim ki ortalara doğru sıkıldım ve bitireyim de başka bir kitap okuyayım
dedim. Ama şimdi dönüp bakıyorum da tüm olaylar, Marie’nin yaşadığı duygular,
hepsi aklımda ve bu kitabı her görüşüm de aklıma gelecek gibi. Yani kitap yavaş
ilerliyor ama bir şekilde sizi kendisine bağlıyor. Belki de o yüzden
ortalarında sıkılıp bırakamadım. Çünkü sonunda ne olacağını merak ediyordum ve
yazarımız bu konuda herhangi bir ipucu vermedi, son sayfalara kadar.
Bir de satırı
satırına sindirerek okuduğum tek kitap olma özelliğini taşıyor. Çünkü her bir
satır sizi yormuyor ve roman cümlesiymiş gibi gelmiyor. Hem biraz sıkılıp hem
de kopamadığım bir kitap oldu benim için.
Kitap şimdiki
zamanla ve 1. Tekil kişiyle yazıldığı için okurken sanki o şeyleri siz
yaşıyormuşsunuz gibi geliyor, en azından benim için öyleydi. Bu kitap beni
fantastik dünyanın aşırılığından ve birçok aşk romanının hayalperestliğinden
uzaklaştırdı diyebilirim. Doktorların mesleklerinde yaşadıkları sıkıntıları ve
biz umursamadıklarını sandığımız anlarda asıl onların en çok endişelenen
insanlar olduklarını fark ediyoruz.
Kitabın son
sözünde, tüm yaşanılanların birer kurgu olduğunu ve hiçbirinin gerçek hayattan
alınmadığını okuduğumda hem rahatladım hem de çok şaşırdım. Çünkü kitaba o
kadar alışmışım ki sanki bu karakterlerin hepsi var ve bir yerlerde yaşamlarını
sürdürüyorlar.
Sonuç olarak
hiçbir beklentide olmayıp, sadece kafa dinlemek istiyorsanız, bu kitabı
rahatlıkla tavsiye ederim.
Kitabın yurt dışında çıkan kapağı.
Kitabı okurken dinlediğim müzik:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuz onaylandıktan sonra gözükecektir :))